28. ਆਓ ਚਲੇਂ ਕੇ ਦਿਲ ਮੇਂ ਅਬ ਅਰਮਾਂ ਨਹੀਂ ਰਹੇ

ਉਠਤੇ ਥੇ ਦਿਲ ਮੇਂ ਬਨ ਕੇ ਜੋ ਤੂਫ਼ਾਂ, ਨਹੀਂ ਰਹੇ
ਅਬ ਆਰਜੁਓਂ ਕੇ ਵੋ ਕਦਰਦਾਂ, ਨਹੀਂ ਰਹੇ ।

ਜਬ ਦਿਲ ਹੀ ਗਿਆ ਟੂਟ, ਤੋ ਫਿਰ ਹਾਲੇ ਦਿਲ ਕਹਾਂ !
ਆਓ ਚਲੇਂ ਕਿ ਦਿਲ ਮੇਂ ਅਬ ਅਰਮਾਂ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ।

ਬੇਦਰਦ ਹੁਏ, ਦਰਦ ਸਦਾ ਬਾਂਟਨੇ ਵਾਲੇ
ਥਾ ਦਰਦ ਜਿਨਕੇ ਦਿਲ ਮੇਂ, ਵੋ ਇਨਸਾਂ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ।

ਸੀਨੇ ਸੇ ਲਗਾ ਰਖੇ ਥੇ ਜੋ ਫ਼ਰਜ਼ ਸਮਝ ਕਰ
ਅਬ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਕੇ ਸਾਥੀ ਮੇਹਰਬਾਂ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ।

ਹੈ ਜ਼ਿੰਦਗੀ ਇਨਸਾਨੀਅਤ ਕਾ ਬੋਝ ਬਨ ਗਈ
ਇਸ ਪਰ ਕਿਸੀ ਕੇ ਅਬ ਕੋਈ ਅਹਸਾਂ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ।

ਲਾਖ ਆਏਂ ਲੌਟਕਰ ਕੇ ਜ਼ਮਾਨੇ ਪੇ ਬਹਾਰੇਂ
ਜੋ ਫਟ ਕੇ ਸਿਲ ਸਕੇਂ ਵੋ ਗਿਰੇਬਾਂ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ।

ਜਿਨਕੋ ਬਿਠਾਯਾ ਕਰਤੇ ਥੇ, ਪਲਕੋਂ ਕੀ ਛਾਂਵ ਮੇਂ
ਅਸ਼ਕੋਂ ਮੇਂ ਰਹਨੇ ਵਾਲੇ ਵੋ ਮੇਹਮਾਂ ਨਹੀਂ ਰਹੇ ।
--- --- ---