12. ਪ੍ਰਜਾ ਝੁਲਸਤੀ ਹੈ...

ਮਹਾਨ ਕਵੀ ਕੀ ਮਹਾਨ ਰਚਨਾ !
ਮਹਾਨ ਰਚਨਾ ਕਾ ਕੁੰਭੀਪਾਕ ਨਰਕ !
ਕੁੰਭੀਪਾਕ ਨਰਕ ਕੀ ਅਦ੍ਰਿਸ਼ਯ ਅਗਨੀ !
ਅਦ੍ਰਿਸ਼ਯ ਅਗਨੀ ਮੇਂ ਜਲਤਾ ਸ਼ੈਤਾਨ !

ਤਨ ਕਰ ਖੜਾ ਹੁਆ,
ਦੇਖਾ ਆਕਾਸ਼ ਕੋ, ਭ੍ਰਿਕੁਟੀ ਤਾਨ,
ਚੇਹਰੇ ਪਰ ਓਜ, ਦਿਲ ਮੇਂ ਜਜ਼ਬਾਤ
ਪਰਮਾਤਮਾ ਸੇ ਕਹੀ, ਯੂੰ
ਅਪਨੇ ਦਿਲ ਕੀ ਬਾਤ,
ਸਵਰਗ ਕੀ ਚਾਕਰੀ ਸੇ, ਨਰਕ ਕਾ ਰਾਜਯ
ਬੇਹਤਰ ਹੈ !

ਸੁਨਤੇ ਹੀ ਸ਼ੈਤਾਨ ਕੇ ਯੇ ਵਚਨ
ਉਠ ਖੜੇ ਹੁਏ ਵੋ ਹਜ਼ਾਰੋਂ ਤਨ
ਜੋ ਸਵਰਗ ਸੇ ਗਿਰ
ਨਰਕ ਕੀ ਅਦ੍ਰਿਸ਼ਯ ਆਗ ਮੇਂ
ਝੁਲਸ ਰਹੇ ਥੇ,
ਅਪਨੇ ਨਾਯਕ ਕੀ ਆਵਾਜ਼ ਮੇਂ
ਆਵਾਜ਼ ਮਿਲਾਕਰ ਚਿੱਲਾਏ
ਬੇਹਤਰ ਹੈ !...ਬੇਹਤਰ ਹੈ !
ਪਰਮਾਤਮਾ ਤਕ ਆਸਚਰਯਚਕਿਤ
ਉਨਕੇ ਰਹਤੇ ਮਹਾਕਵੀ ਨੇ
ਕੈਸਾ ਏਕ ਨਯਾ ਨਾਯਕ ਘੜ ਲੀਆ !
ਪਰਮਾਤਮਾ ਮੁਸਕੁਰਾਏ !...ਸ਼ੈਤਾਨ ਮੁਸਕੁਰਾਯਾ !
ਹਰ ਕੋਈ ਹੈਰਾਨ!...ਸਭੀ ਥੇ ਪਰੇਸ਼ਾਨ !
ਪਰਮਾਤਮਾ ਔਰ ਸ਼ੈਤਾਨ ਏਕ ਸਾਥ
ਕੈਸੇ ਮੁਸਕੁਰਾਏ !

ਕਵੀ ਕੀ ਦ੍ਰਿਸ਼ਟੀ ਧੁੰਧਲਾਈ ਥੀ ।
ਵਹ ਨ ਦੇਖ ਪਾਯਾ, ਨ ਸਮਝ ਪਾਯਾ ।
ਪਰਮਾਤਮਾ ਔਰ ਸ਼ੈਤਾਨ ਕੇ ਚੇਹਰੇ
ਆਪਸ ਮੇਂ ਗੱਡਮੱਡ ਹੋ ਗਏ !

ਸਵਰਗ ਕਾ ਰਾਜਯ ਪਰਮਾਤਮਾ ਕਾ ਹੈ
ਨਰਕ ਕਾ ਰਾਜਾ ਹੈ, ਸ਼ੈਤਾਨ ।
ਅਪਨੇ-ਅਪਨੇ ਰਾਜਯੋਂ ਮੇਂ
ਦੋਨੋਂ ਹੀ ਮਹਾਨ !
ਕਿੰਤੁ ਉਨਕੀ ਪ੍ਰਜਾ ਕਾ ਕਿਆ ?
ਪ੍ਰਜਾ ਚਾਹੇ ਸਵਰਗ ਕੀ ਹੋ
ਯਾ ਫਿਰ ਨਰਕ ਕੀ
ਪ੍ਰਜਾ ਤੋ ਪ੍ਰਜਾ ਹੀ ਹੈ !
ਉਸੇ ਤੋ ਪਿਸਨਾ ਹੈ, ਜਲਨਾ ਹੈ
ਝੁਲਸਨਾ ਹੈ, ਮਰਨਾ ਹੈ !
ਉਸਕੀ ਸਮੱਸਿਆਏਂ ਨਿਤਾਂਤ ਅਪਨੀ ਹੈਂ
ਉਨਕਾ ਪਤਾ ਨ ਭਗਵਾਨ ਕੋ ਹੈ
ਔਰ ਨ ਸ਼ੈਤਾਨ ਕੋ !
--- --- ---