02. ਆਦਮੀ ਕੀ ਜ਼ਾਤ ਬਨੇ...!

ਹਰੇਕ ਸ਼ਖ਼ਸ ਕੋ ਹੈ ਪਿਆਰ ਅਪਨੇ ਨਗ਼ਮੋਂ ਸੇ
ਯਹਾਂ ਕਿਸੀ ਕੇ ਲੀਏ ਵਾਹ ਕੌਨ ਕਹਤਾ ਹੈ ;
ਵੋ ਸ਼ਖ਼ਸ ਜਿਸਕੋ ਗ਼ੁਮਾਂ ਹੈ ਕਿ ਵੋ ਹੀ ਬੇਹਤਰ ਹੈ
ਅਕੇਲਾ ਕਾਂਚ ਕੇ ਘਰ ਮੇਂ ਹੀ ਬੰਦ ਰਹਤਾ ਹੈ ।

ਕੋਈ ਕਹੇ ਮੈਂ ਬਾਏਂ ਹਾਥ ਸੇ ਹੀ ਲਿਖੂੰਗਾ
ਮੇਰੇ ਸਫ਼ੋਂ ਪੇ ਤੋ ਮਜ਼ਦੂਰ ਯਾ ਕਿਸਾਂ ਹੋਂਗੇ ;
ਮੁਝੇ ਤੋਂ ਭੂਖ ਯਾ ਗ਼੍ਰਦਿਸ਼ ਸੇ ਸਿਰਫ਼ ਨਿਸਬਤ ਹੈ
ਜਹਾਂ ਕੇ ਦਰਦ ਮੇਰੇ ਹਰਫ਼ ਮੇਂ ਅਯਾਂ13 ਹੋਂਗੇ ।

ਕੋਈ ਹੈ ਔਰ ਭੀ ਜੋ ਪ੍ਰੇਮ ਕਾ ਪੁਜਾਰੀ ਹੈ
ਕਹੇ ਕਿ ਚਾਹ ਮੇਂ ਉਸਕੀ ਸਦਾ ਮੈਂ ਗਾਊਂਗਾ ;
ਮੇਰਾ ਹਬੀਬ ਹੀ ਮੇਰਾ ਖ਼ੁਦਾ ਹੈ ਸਬ ਜਾਨੇਂ
ਉਸੀ ਕੀ ਯਾਦ ਮੇਂ ਦਿਨ-ਰਾਤ ਮੈਂ ਬਿਤਾਊਂਗਾ ।

ਕਿਸੀ ਕੋ ਪਿਆਰ ਹੈ ਕੁਦਰਤ ਕੇ ਹਰ ਨਜ਼ਾਰੇ ਸੇ
ਜ਼ਮੀਂ ਸੇ, ਚਾਂਦ ਸੇ, ਸੂਰਜ ਸੇ ਹਰ ਸਿਤਾਰੇ ਸੇ ;
ਕਲਮ ਸੇ ਉਸਕੇ ਨਈ ਬਾਤ ਜਬ ਨਿਕਲਤੀ ਹੈ
ਮਚਲ ਕੇ ਮਿਲਤੀ ਹੈ ਹਰ ਮੌਜ14 ਤਬ ਕਿਨਾਰੇ ਸੇ।

ਕਿ ਮੈਂ ਹੀ ਮੈਂ ਹੂੰ, ਚਲੋ ਸੋਚ ਐਸੀ ਦਫ਼ਨ ਕਰੇਂ
ਹਰੇਕ ਕੋ ਦਾਦ ਮਿਲੇ ਔਰ ਕੋਈ ਬਾਤ ਬਨੇ ;
ਫ਼ਿਦਾ ਜੋ ਅਪਨੇ ਪੇ ਹੋਨਾ ਹਮਾਰਾ ਛੂਟੇ ਤੋ
ਵਿਵਾਦ ਖ਼ਤਮ ਹੋ, ਔਰ ਆਦਮੀ ਕੀ ਜਾਤ ਬਨੇ ।
--- --- ---

13.ਅਯਾਂ : ਰਚੇ-ਬਸੇ; 14.ਮੌਜ : ਲਹਰ

--- --- ---